Minggu #2

Een verslag van de afgelopen week:

Maandag waren we met zijn drietjes om kwart voor 8 paraat op stage. We hebben weer zitten wachten tot de directeur gesignaleerd werd, want hij zou ons vertellen waar we vandaag precies naartoe moesten. Ondertussen was er buiten op de speelplaats een klas aan het gymmen. Dit zorgde op de vroege morgen al voor enige grappige taferelen, vonden wij zelf. Er stond een klas van ongeveer 30 kinderen op het plein, waarbij op een gegeven moment 5 kinderen uit de groep gepikt werden die in een rijtje (in de brandende zon) achter elkaar moesten gaan staan. Wij vroegen ons al af wat er zou gaan komen. De 'gymleraar' koos nu een ander kind uit, dat zigzaggend tussen de kinderen (die vanaf nu alle vijf de verdere gymles diende als pion) door moest gaan rennen en weer zo snel mogelijk terug moest komen. Ondertussen nam de gymleraar met een stopwatch de tijd op, en dat was dan de gymles van de week voor deze klas. Wij hebben ongeveer een half uur zitten kijken, en in deze 30min. was deze jongen de enige gelukkige. De rest van de 24 kinderen heeft namelijk staan wachten tot zij ook mochten rennen, maar helaas.. dat is er niet meer van gekomen. Wat jeuken onze handen om de gymlessen over te nemennnnnnnnnnnn!!
Uiteindelijk kwam de directeur ook nog op school, en die vertelde ons dat we deze week met de vier groepen 5 mee gingen kijken, tijdens de lessen Engels (om te observeren). We kregen een rooster met daarop welke groep 5 op welke dag en tijd Engels had. We gingen naar groep 5C, die nu Engelse les zou hebben.. Goeeeed, we kwamen aan en het was 1 grote bende in de klas, en de leerkracht was nergens te bekennen. Kinderen renden rond, schreeuwden alles bij elkaar, zaten met hun mobieltje te spelen en hingen nog nét niet in de gordijnen. We vroegen een kind of de leerkracht nog kwam, want de les was immers al een half uur bezig. De kinderen wisten niet waar hun juf was en of ze nog kwam, dus we besloten zelf maar de touwtjes in handen te nemen. De daaropvolgende anderhalf uur hebben we improvisatorisch gevuld met Engelse spelletjes. Ondertussen is Jeske naar de directeur gelopen om aan te geven dat de leerkracht er niet was, waarop hij vertelde dat hij daar ook niets aan kon doen en dat er wel 5 leerkrachten ziek waren vandaag. Ondertussen zaten er dus nog 4 klassen zonder leerkracht te koekeloeren. Jeske vroeg of dat toch echt wel de bedoeling was, maar de directeur vond het 'very good' als wij de les opvulde met spelletjes. Om 10u was 'de les' voorbij en zijn we even naar onze kamers gevlucht om bij te komen, de volgende les zou namelijk pas om 11u zijn.
Toen we om 11u bij groep 5B binnen stonden, begon het verhaaltje weer van voor af aan: Geen leerkracht aanwezig. We zijn naar de directeur gelopen en hebben aangegeven dat we graag terugkomen om een les te bekijken, maar dat we hier niet zijn om alle klassen bezig te houden met poppenkasten, 'I see, I see what you can't see' en andere taferelen. Ik vroeg voor alle zekerheid dus nog even of we morgen wel echt een les konden bekijken, in plaats van improviserend (met kinderen die je niet kent, bijna niet verstaat en die losgeslagen zijn omdat ze al een half uur hun gang kunnen gaan) zelf de les te verzorgen. De directeur zei dat de leerkrachten Engels er morgen weer waren, en dat we dus morgen wel een Engelse les (zoals die hier hoort te gaan) konden observeren. Om kwart voor 12 zijn we naar huis gegaan en daarna hebben we met Patrick (onze begeleider van de PABO die nu hier in Manado op bezoek is) afgesproken in een mall om te eten. We zijn uiteindelijk van koffiehuis (koffie & donut), naar eethuis (lunch), naar restaurant (avondeten) gegaan. Om half 12 's avonds kwamen we thuis en zijn we lekker gaan slapen.

De volgende ochtend heb ik tijdens mijn ontbijt ge-facetimed met vriendinnetjes in de Druiventros te Nederland, die daar ongekend aan het carnavallen waren. Dit was een erg goede facetime-sessie moet ik toegeven. En zo heb ik de meest spectaculaire nacht van carnaval toch niet helemaal hoeven missen. Hierna zijn we naar stage gegaan, en hebben we gelukkig van 11 tot 1 wel een Engelse les bij groep 5 (met leerkracht) kunnen zien. Na de stage hebben we weer met Patrick geluncht (dit keer wat beknopter) en daarna ben ik mijn eerste bericht gaan bloggen voor mijn klas in Nederland. Toen dat gedaan was hebben we weer verder zitten kletsen, gekookt, gegeten, filmpje gekeken en toen was het alweer bedtijd.

Woensdag; scriptiedag. We zijn om half 1 naar het hotel van Patrick gegaan, om daar alle drie onze scripties te bespreken met hem. We hebben wat ideeën opgedaan en een beetje een plan van aanpak geschetst (nu nog doen).. Toen was het alweer avond en zijn we uit eten geweest bij een restaurant hier in de stad. Daarna hebben we boodschappen gedaan voor de volgende dag en zijn we naar huis gegaan waar ons heerlijke bedje alweer met open armen klaarstond.

Donderdag hebben we uitgeslapen. De stage ging vandaag onverwachts niet meer door, omdat het valentijnsdag was! Chiiiiill. Ik had nog een to-do lijstje liggen waarvan ik een aantal dingen heb afgewerkt, en verder was het een rustig dagje.
Toen we 's avonds in bed lagen kwamen we erachter dat Henk en Sjaak weer terug-van-weg-geweest waren! En dit keer niet met zijn 2en, ze hebben zo'n 7 tot 20 kleine kinders meegebracht (we hebben ze nog niet kunnen tellen. We horen ze wel, maar kunnen ze niet vinden.. De ratten).
We denken dat ze in die afgelopen dagen dat we ze niet gezien hadden op adoptiereis zijn geweest, naar de Chinese buurt hier tegenover.

Gisteren vonden we het wel weer wat tijd voor ontspanning, na deze inspannende week, en zijn we weer op reis gegaan naar Bunaken. We kwamen daar 's avonds aan, hebben gegeten en daarna een palmwijntje besteld. We bedachten ons toen dat het wel leuk zou zijn om de Indonesische ruige mannen van het resort een oer-Hollands drankspel te leren. Even de regels van kingsen uitgeschreven in het Engels en toen kon het spel beginnen op het strand. Man, man, man.. Wat zijn Indo's slecht in spelletjes. Maar wij hebben wel gelaagen, want dit spel was sowieso al een hele uitdaging voor ze en de een was op het eind nog dichter bij de dood dan de ander. We hebben de spelregels maar achter gelaten, want volgensmij vonden ze het zelf wel een succes.
Daarna zijn we gaan slapen. Midden in de nacht schrokken Jeske en ik wakker. Er viel een mango (denken we, het huisje stond pal onder een grote mangoboom) van ik-denk-wel-10-kilo op ons golfplaten-dak van het huisje op palen, wat een ENORM harde knal gaf en waardoor het hele huisje trilde. Het leek serieus wel even alsof het eiland gebombardeerd werd. Na nog een uur geteisterd te zijn door neerstortende vruchten op ons dak, ben ik toch weer in slaap gevallen en was ik blij dat ik vanochtend weer wakker werd.

Vandaag heeft het constant geregend op het eiland, waardoor het best een droevige bedoeling was. Bewoners raakte er depressief van en voor ons was er verder ook niets te doen (dat heb je dan helaas wel met zo'n weer op zo'n klein eilandje) dus besloten we om vandaag al (ipv morgen) terug te gaan naar Manado. Helaas regent het hier in Manado ook al als een gek sinds we hier aangekomen zijn. De sunshine-hunters hebben dit weekend nog geen zonnestraal gezien.. :( Toen we net als bezopen katjes terugkwamen in ons verblijf hebben we onze spullen weer uitgepakt en zometeen gaan we even wat eten. Voor vanavond en morgenmiddag hebben we nog geen plannen. Morgenavond staat familie-etentje II op de planning. Nice nice! Dit keer met familie van Nadia uit Manado. We gaan ook haar lieve oma'tje ontmoeten, ik ben benieuwd en hoop dat we haar een leuke avond kunnen bezorgen met zijn allen!
Maandag gaan we met Patrick samen naar de 'PABO' van Tomohon (dorp naast Manado) toe. Dit leek ons wel interessant om te zien. Daarna gaan we Tomohon zelf nog even in, om te kijken of dat
ook nog een potentiële weekendje-weg-bestemming is. Tot hier de planning.

Geachte lezers, dit was het weer.
Tot wederziens en de groetjes thuis!
x