Precies een maand van huis. Wajooo

Handtekeningen uitdelen, ongegeneerd bekeken worden, met iedereen op de foto moeten, achtervolgd worden, geïnterviewd worden, de hele dag uitgescholden worden voor bulé (blanke), 'stiekem' gefilmd worden, all the time nageroepen worden (met kreten als: Miss, i love you!), ongevraagd geholpen worden (tot vervelens toe, alsof je werkelijk waar niets zelf kunt) en ga zo nog maar even door..

Als je ook een 'bulé' bent en er ook over nadenkt Indonesië ooit te gaan bezoeken, neem dan eerst deze lijst nog eens door en neem dan je besluit. Geintje!! Op het begin was dit allemaal heel erg wennen, maar nu draaien we onze hand er al niet meer voor om en is dat het allemaal driedubbel waard!! Damn, wat voel ik me al thuis hier en wat vliegt de tijd voorbij.. Ik ben zó blij dat ik een land als dit heb mogen leren kennen en dat ik er nog veeel meer van ga zien!!

Dan nu de update vanaf afgelopen vrijdagavond;
's Avonds hebben we gegeten bij een tentje langs de weg en daarna gingen we op weg naar een uitgaansplek hier in de stad. We stapten de taxi uit en ik opende de deur van de tent maar meteen kwamen er twee mannen achter ons aangerend: No! No! Closed. Wij: HUH? Closed? It's fridaynight?! De mannen: Yes, yes the lights are out and first we have to fix it. Okeee, dit belooft een goede avond te worden, dachten we. We zijn verder de straat uit gelopen en kwamen toen langs een loungebar die meteen onze aandacht trok. We zijn hier gaan zitten en hebben een cocktailtje gedronken. Verder was er hier helaas ook vrij weinig leven in de brouwerij, dus besloten we rond 02:00 maar ergens anders te gaan kijken. We kwamen echter alleen nog een karaokebar tegen, waarbij je in een hokje voor jezelf mocht zingen. Dit leek ons niet helemaal onze plek en toen zijn we maar naar huis toegelopen en met zijn 3en naar de kamer van Nadia gegaan. Jeske en ik zouden deze nacht namelijk bij haar logeren, omdat er in ons eigen verblijf een soort zaal zit naast Jeske's kamer, waar vaak onverklaarbare ''feesten/bijeenkomsten'' (het lijkt af en toe wel een sekte) worden gehouden met ENORM harde muziek. De ramen in onze kamers trillen dan helemaal en we horen alleen maar geruis omdat de muziek zó hard staat. We kunnen dan dus werkelijk waar helemaal niets doen op onze kamers. We wisten dat ze deze vrijdagavond weer zouden komen, dus vandaar dat we ons vluchtplan al hadden opgesteld.

Zaterdag zijn Nadia en Jeske naar een strand gegaan, en ben ik thuis gebleven omdat ik vond dat er nu echt eens vorderingen moesten komen met mijn scriptie (Goed hé?!). De sekte, 3m naast mijn kamer, was weer paraat, waardoor ik het extra knap vind van mezelf dat ik een aantal uren volop aan mijn onderzoek heb gezeten. Mezelf hierbij concentreren was niet mogelijk door de terror-herrie, dus ik heb als een alien achter mijn laptop gezeten. Ook heb ik nog even een aantal dingen gepost voor mijn klasje in Nederland. 's Avonds zijn we uit eten gegaan aan de kust. Daarna zijn we met een partybusje (het openbaar vervoer in Manado; het ene busje is nog bruter gepimpt dan de ander. Denk aan: neon-lichten onder het busje, discolampen in het busje, lichtgevende velgen, een DIKKE spoiler achterop en niet te missen: superharde bounce-muziek). Toen we thuis kwamen (22:45) hoorden we aan de andere kant van het gebouw waar we binnen kwamen tot onze grote schrik al dat de bijeenkomst van vandaag nog steeds niet afgelopen was. Omdat het nummer 'the final countdown' werd gedraaid hoopten we dat ze snel klaar waren met het gebeuren, maar helaas ging het toch nog even door. Toen ze eindelijk opger... uh, weg waren konden we heeerlijk gaan slapen.

De volgende ochtend was het weer tijd voor een pannenkoeken-ontbijt. Goeie toelie op de zondagmorgen. Daarna even naar de mall, en toen we terugkwamen stond er een uitstapje met frater Jan, frater Jos en een andere kerel die we nog niet kenden op de planning. Er was namelijk in de Chinese buurt hier tegenover een heel groot feest om het nieuwe Chinese jaar in te luiden. Hier was een optocht bij, waarin allerlei 'bijzondere' rituelen te zien waren. Zo waren er verschillende mannen die door andere Chinezen voorbij werden gedragen in de optocht, in trance en zij pijnigden zichzelf om zo gemaakte fouten van zichzelf en anderen goed te maken. Zij deden dit bijvoorbeeld door lange, scherpe, ijzeren pinnen door hun gezicht te steken en door met zwaarden op hun eigen rug te slaan. Heel apart om mee te maken. We bekeken de optocht vanaf een dakterras bij iemand thuis, en diegene had 's avonds meteen ook maar voor ons gekookt. Een varkenshoofd, een darmenschotel en andere lekkernijen stonden ons op de buffet-tafel al op te wachten. Na dit feestmaal opgesmikkeld te hebben zijn Jeske, Nadia en ik weggegaan. We waren moe en wilden wel even wat rust aan onze kop. Eenmaal thuis zijn we dus vrijwel meteen lekker gaan slapen.

Maandagochtend zijn we naar stage gegaan om afspraken te maken met de directeur over de stage, maar hij was er niet. Hij zat nog in Jakarta, maar zou deze middag wel terugkomen. Dan morgen maar weer terug om hem te traceren.. Toen zijn we dus maar naar huis gegaan en hebben we plannen gesmeed om mijn 21e verjaardag vrijdag HEUL goed te kunnen vieren. Ik mocht kiezen waar we naartoe gingen, en was wel in voor een eilandje waar we nog niet geweest zijn: Lembeh. Na wat rondgekeken te hebben op internet konden we ons niet inhouden meteen een huisje te boeken. Morgen t/m zondag zijn wij dus in onze bikini, met een drankje in onze rechterhand en een stuk taart in onze linkerhand, te vinden op het strand van het paradijs Lembeh genaamd. Probeer ons niet te bereiken, want we hebben waarschijnlijk geen internet en we hebben sowieso toch geen tijd voor jullie arme stakkers (haha grapje).
Na ons lekker gemaakt te hebben met dit goede vooruitzicht was het tijd voor een lekker Hollandse lunch uit grootmoeders tijd: een boterham met aardbeien. Na de lunch hebben Jeske en ik een filmpje gekeken en in de namiddag ben ik even gaan wassen en heb ik wat foto's uitgezocht. 's Avonds gingen we uit eten en liepen we de straat uit op zoek naar een taxi. Het was superdruk op de weg en er was geen taxi te vinden, dus kwam Nadia met het idee om de ojek (motorcycle taxi) te nemen. Wij dus alledrie achterop bij een ruige motermuis en op weg naar het restaurant. Nadia en ik bleven onderweg steeds bij elkaar in de buurt rijden, maar Jeske waren we al meteen in de eerste bocht uit het oog verloren. Onze drivers kregen ook in de gaten dat motormuis III niet in de buurt was en we stopten dus even langs de kant van de weg om te wachten. Na hier even gestaan te hebben was er nog geen spoor van ze te bekennen en werden wij toch maar alvast afgezet bij het restaurant. De chaufkes van Nadia en mij vonden het ook vreemd en gingen op zoektocht.
Maar gelukkig kwam daar na 10minuutjes wachten ook Jeske de hoek om gescheurd en waren de drie dare-devils dus weer compleet. (Er was verder niets aan de hand, de kerel waarbij Jeske achterop zat wist de weg alleen totaal niet en had niet bedacht dat het slim was om dan achter ons aan te blijven rijden). Toen we uitgegeten waren zijn we met de taxi naar huis gegaan en was het alweer bedtijd.

De volgende ochtend zijn we weer vol goede moed naar de school toegelopen, en gelukkig spotten we daar al vrij snel de directeur. We hebben afspraken gemaakt voor de stage. We hebben aangegeven dat we graag zo snel mogelijk willen beginnen, in groep 4D. De directeur vertelde dat het volgende week tentamenweek is, waardoor er dan geen lessen gegeven worden en wij dus ook niet naar stage hoeven te komen. Wij zouden dan namelijk ook alleen maar voor onrust zorgen, en voor de ouders van de kinderen zijn de tentamenweek en de week van te voren (omdat er dan geoefend wordt) heel belangrijk. Maandag 11 maart gaan we dus, als het goed is, eindelijk écht beginnen in een vaste klas.
Toen maar weer terug naar huis met de vervelende gedachte in ons achterhoofd dat we dus aanstaande week onverwachts een weekje vrij hebben. We wisten wel dat er ergens in de stageperiode een tentamenweek zat, en hadden dus een tijdje geleden al besloten dat we dan naar de Togean-islands wilden gaan. Togean is een eindje reizen vanaf Manado en daarom wilden we hier wat langer de tijd voor nemen dan een weekend. Omdat deze reis nu opeens al aanstaande week wordt, zijn we uit school meteen maar weer achter de laptop gekropen om te kijken of we hier ook iets voor konden boeken. Goed nieuws: Ook Togean staat vast. Dinsdagochtend vertrekken we vroeg met een busje naar Gorontalo (bijna 8u rijden) waar we dan 1 nacht verblijven. De volgende ochtend pakken we vanuit daar een boot naar Togean. Hier verblijven we woensdag t/m zaterdag. Zaterdag of zondag zijn we dan weer thuis in Manado zodat we ons mentaal en lichamelijk kunnen voorbereiden op de stage. Nadat deze reis ook uitgestippeld en geboekt was zijn Nadia en ik even naar een mall geweest en 's avonds zijn we weer uit eten gegaan. We hadden voor deze avond een avondvullend programma bedacht, omdat de sekte er weer zou zijn van ongeveer half 7 tot 10/11. Na het uit eten zijn we naar de bios gevlucht en hebben we de film 'Gangster squad' gekeken (AANRADER!!). Toen we thuis kwamen was het feest gelukkig voorbij en zijn we lekker gaan slapen.

Gisteren heb ik mijn dagje besteed aan dingen die nog moesten gebeuren, zoals: scriptie, blog, filmpjes op mijn youtube-account zetten voor mijn klas in Nederland, mailtjes wegwerken etc. Een productief dagje dus. 's Avonds zijn Jeske en ik bij het Noodle House hier tegenover gaan eten, en daarna waren we allebei best wel kapot van deze dag en hebben we nog een rustig avondje gehad. (Als je het trouwens leuk vindt om de filmpjes die ik hier maak, en op youtube zet voor de blog voor mijn klas in NL, te bekijken moet je naar de volgende link gaan: http://www.youtube.com/channel/UCgAOv4hcMkuRYY7BIZSFkSA/videos?view=0 )

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen, en daarna zijn we met zijn 3en gaan zitten voor een van de projecten die we op gaan zetten voor zoveel mogelijk klassen op stage. We willen namelijk een flashmob (dans waarbij steeds meer mensen mee gaan doen) in elkaar gaan zetten, die we dan aan het einde van onze stage op het schoolplein gaan uitvoeren en gaan filmen. Groot project dus, waar we al snel mee willen beginnen zodat we toe kunnen werken naar een mooi eindresultaat. Vandaag hebben we dus een beetje uitgezocht welk liedje we zouden kunnen gebruiken en ideeën opgedaan voor de dans zelf. Hierna ben ik weer even voor mijn onderzoek gaan zitten, want daar hebben we de komende week bijna geen tijd voor. En nu zit ik aan mijn bureautje om mijn wekelijkse dosis avonturen voor jullie uit te typen. Vanavond gaan we ergens in de stad eten en daarna ga ik denk ik mijn tas alvast inpakken voor a.s. Weekend.

Morgen zitten we alweer in Maart én word ik 21 jaaaaar!! We vertrekken morgenochtend naar Lembeh om daar flink huis te houden dit weekend. Maandag hebben we dan weer even een rustig dagje in Manado om aan school te werken en dan de dagen daarna Togean!! Goed vooruitzicht #2! En ook heb ik zin in de maandag daarop als we gaan beginnen in onze vaste groep 4. Bagus pria.. (Mooi man..)

So looooooong gay boys