Hidup satu pesta besar
Door: Laura Coppens
Blijf op de hoogte en volg Laura
22 Februari 2013 | Indonesië, Manado
Afgelopen zaterdagavond zijn we weer gaan 'dineren' bij de pizzahut. Dit keer hebben we samen verschillende dingetjes besteld zodat we van alles konden proeven. Het doel is om alles gehad te hebben voor we hier weer weg zijn; we hebben een goede start gemaakt. Goed voer, met ook een beter formaat dan de kabouterpizza's van 4 happen die we de vorige keer kregen. Na het eten wilden we weer naar huis toe lopen, maar het regende nogal hard en het is best een eindje. We besloten dus maar op zoek te gaan naar een taxi. Maar natuurlijk is die nergens een te bekennen als je 'm nodig hebt, en liep dit dus niet zoals gepland (denk aan Veolia en de NS). We hebben minstens een half uur staan wachten aan een drukke straat (ondertussen schuilend onder een afdakje). Jeske maakte uit verveling een grap dat het toch wel sensatie zou zijn als we nu een ongeluk zouden zien gebeuren. En ja hoor, het eerste ongeluk was een feit (Denissen, je had er bij moeten zijn). Het was eigenlijk best grappig, want het ging een soort van in slow motion. Er lag namelijk een zebrapad (waar over het algemeen geeneen chauf naar kijkt en alleen maar boos en ongeduldig toetert en gas bijgeeft als je daar oversteekt), waar twee vrouwen overstaken. Ondertussen scheurde daar een scooter, met twee mannen erop, volle gas op af. Even was er een momentje van: wie gaat er stoppen. En dat deden ze allebei pas op het allerlaatste moment, waardoor er nog ongeveer 1 cm tussen de voorband van de scooter en het been van de vrouw overbleef. Tot nu toe bleef iedereen gelukkig ongedeerd, maar ondertussen draaide er een openbaar-vervoer-busje (denk wederom aan Veolia: lijntje 9: agressieve buschauffeur a.k.a. bril) lekker lomp het zebrapad op en die zag de scooter niet. Hij reed de scooter dus aan, wat opzich niet hard ging, maar waardoor deze wel onderuit ging met de twee mannen erop. Toen werd het 1 grote bende wat nog bijna uitliep op een gevecht omdat de twee net-van-hun-sokken-gereden mannen de buschauffeur uit zijn busje probeerde te trekken om hem een lesje te leren. Maar de buschauf had zich inmiddels goed vergrendeld en ging daarna langs de weg het gesprek aan met de mannen om tot een oplossing te komen, (ook hier worden pabo-praktijken zoals in dialoog gaan om iets op te lossen dus toegepast) en jawel; alles was daarna weer koek en ei en Manado-city reed verder alsof er nooit wat gebeurd was (als een gek dus). Hierna kwam er EINDELIJK een taxi voorbij gereden, alleen niet van het bedrijf die je normaal geadviseerd wordt omdat het andere bedrijf oplichters zijn. Ik was het wachten onderhand wel zat en besloot deze knakker toch maar even aan te houden. Hij vroeg een vijf-keer-zo-hoge prijs als normaal, maar ik vond het wel mooi geweest en had dit er wel voor over (omgerekend 3,50). Toen we bijna thuis waren besloot Nadia toch nog maar even wraak te nemen op deze oplichter en liet hem een smal weggetje afleggen met daarin niet-te-ontwijken kuilen van 1m diep en flinke takken die overal lagen. Het was echt hilarisch om te zien hoe de chauf probeerde hier zo normaal mogelijk overheen te rijden. We denken dat zijn auto inmiddels wel stukken heeft.
De volgende ochtend hebben we zelf pannekoeken gebakken, en flinke stukken fruit 'burgemeester' gemaakt. Half 4 die middag zijn we naar het huis van de oma, tante, nichtje en neefje van Nadia gegaan. We hebben hier gewacht op de rest van familie, want 's avonds gingen we met zijn allen uit eten. We gingen naar een mooi restaurant op zee. Het was erg gezellig, en de familie was wederom erg leuk. Na het etentje zijn we naar huis toe gegaan en gaan slapen.
Maandag stond een bezoekje aan de PABO van Tomohon (dorp vlakbij Manado) op het programma. 's Ochtends om half 8 was onze privé chauf aanwezig en gingen we op weg. Na even gereden te hebben kwamen we aan bij de school en werden we supervriendelijk ontvangen. De school was supergroot, 3000 leerlingen, en ook is er een hele campus bij waar studenten kunnen verblijven tijdens hun studie. Toen we de klassen instapten merkten we dat deze studenten het erg leuk vonden om ons te zien: ze gedroegen zich net zo als de basisschool-kindjes van onze stage en waren door het dolle heen. De directie van de school vond het ook een eer ons te mogen ontvangen, en we mochten na de rondleiding dan ook mee naar het 'kantoor' (zie: balzaal) van de directrice, waar we ontvangen werden als VIP's en meteen een hoop eten op tafel kwam. Er kwam ons niets tekort, ook zeker niet aan aandacht en fotoshoot's van/met de 4 persoonlijke assistente's van de directrice. We merkten dat de directie graag buitenlandse studenten de school inhaalt, en we hebben dan ook besloten binnenkort een weekje mee te gaan lopen met de studenten op deze school. Rond de middag was ons programma op de school afgelopen en hebben we ergens langs de weg, op de berg, waar we langsreden geluncht. (Hier hadden we een supermooi uitzicht over Manado!). Daarna zijn we terug naar huis gegaan. 's Middags hebben we niets bijzonders meer gedaan en 's avonds hebben we maar een keer zelf gekookt. Daarna gechilld op de kamer en lekker gaan slapen.
De volgende dag hadden we weer stage op Don Bosco. Dit keer zijn we twee groepen 3 gaan bekijken. Er zit een groot verschil tussen de leerkrachten hier (hele strenge, hele lieve, hele onoverzichtelijke etc.) Ook hebben we in deze groep een kindje met autisme gezien, interessant om te zien hoe daar hier mee omgegaan wordt (of niet). Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we geluncht. Deze middag heb ik niks uitgevoerd en 's avonds zijn we ergens in een eethuisje langs de weg gaan eten. Lekker & goedkoop! Hierna zijn we alledrie weer naar onze eigen veilige honken gegaan.
Woensdag hadden we weer stage en zijn we gaan kijken in een groep 4. Superleuke klas met een leuke leerkracht, en wij zien het dus ook wel zitten om deze groep als vaste klas te nemen. Ook is groep 4 een fijne leeftijd, omdat ze nog redelijk makkelijk Indonesisch spreken en ook al best goed Engels kunnen. Hierna zijn we lekker 'soto ayam' gaan eten (soort kippensoep met van alles erin) en toen hebben we meteen maar weer een haarbehandeling in de salon meegepakt. We kwamen er toch langs. 's Avonds zijn we uit eten gegaan met Patrick, omdat dit zijn laatste avond in Manado was. Na het eten hadden we nog wel zin in een drankje en gingen we een bar in. Het was een vrij opmerkelijke bar. We kregen de kaart met daarin duizend keuzes aan cocktails, bieren, mixdrankjes, wijnen etc. Toen we cocktails bestelden kregen we echter te horen dat ze die vanavond niet meer hadden. Nadia en ik doken weer in de kaart en Jeske en Patrick bestelden dan ondertussen maar vast een Bintang (biertje). De bediende keek een beetje moeilijk en liep naar de bar, waarna hij terugkwam met de mededeling dat ze eigenlijk ook geen bier hadden. Toen zijn we maar gegaan en hebben we nog een drankje (ranja) gedaan in Patrick's hotel. Hierna hebben we officieel afscheid genomen en zijn we allemaal gaan slapen.
De volgende middag zijn we lekker gaan zwemmen bij een hotel in de buurt. Daarna hebben we gegeten bij mr. Pancake. Toen we daar eenmaal zaten bedachten we ons dat we eigenlijk geen zin hadden in pannekoeken en hebben we allemaal maar wat anders besteld. Daarna zijn we op het gemakske naar huis toe gegaan (het begon ook nogal te stormen) en gaan slapen.
En vandaag zijn we alsnog een kijkje gaan nemen in groep in de kindergarten. Dit was heel leuk om te zien, en we zijn weer een paar kiekjes met ik-wil-jou-meenemen-kindjes rijker. Daarna zijn Nadia en ik even onze berg was weg gaan werken in de buiten-wasplaats die we hier tot onze beschikking hebben. En mama; ik begon het zelfs een beetje leuk te vinden! (Of is het gevaarlijk om zoiets te zeggen?). Nu zit ik op mijn kamer, dit typende, weer na te genieten van de afgelopen dagen. Vanavond gaan we voor de makkelijke maaltijd en halen we wat af. Daarna gaan we voor het eerst stappen in Manado want we beginnen afkickverschijnselen te krijgen. Hier hebben we eerder nog geen tijd voor gehad omdat we doordeweeks stage hebben en in het weekend meestal weg zijn. Hopen dus dat het uitgaan hier in Manado een beetje te doen is! Jullie horen het snel.
Liefs,
Lau
-
22 Februari 2013 - 15:22
Steffie:
Leuk moppie!! Have fun met stappen en drink er een op mij!! X -
22 Februari 2013 - 15:25
Anne:
Jouw verhaal is elke keer weer jaloersmakend Lau, super tof! Ik neem aan dat je wel een filmpje hebt gemaakt van het ongeval? Ik als echte agresieve Annie zou dat wel op prijs stellen namelijk! Have fun, dikke kus! XX -
22 Februari 2013 - 16:47
Pappichulo:
gaat weer lekker dus.zelf gekookt en zin krijgen in huishoudelijke dingen?moet niet gekker worden. heb je wel een avondje stappen verdiend dan.we zullen hier wat strijk voor je opsparen!veel plezier vanavond en geef niet te veel uit aan de taxi van vanavond.sund van het geld,kun je beter van op stap gaan.ik heb hier het weekend ook ingezet la trappe triple xxxx spreek je nog -
22 Februari 2013 - 16:59
Nicole:
Wow Lau die verhalen en foto's maken mij ook echt jaloers! Jullie maken echt van alles mee! En de rest van de Pabo zijn momenteel allemaal kluizenaars haha. Fijn dat je er zo van geniet!! Maar je hebt nog geen vaste stageklas dan? Hebben ze daar wel beetje structuur in de klas of zien ze het allemaal wel?
Haha dat ongeluk.. Ik vond onze busrit toen jij uit de stoel vloog al erg ruig maar dit lijkt me een graadje erger. Veel plezier vanavond met stappen!! Groetjes aan Jeske en Nadia! Xx -
22 Februari 2013 - 17:08
Mutti:
hahaha, ja das wel gevaarlijk om te zeggen dat je t wassen leuk gaat vinden he..!!
Nou je weet dat je hier je hartje op kunt halen wat betreft wassen.!!
Maar nu even serieus, ik maak me toch wel n beetje zorgen..;
EET JIJ WEL GENOEG????????????
Sjongejonge zeg, t lijkt me echt n waar paradijs daar met al dat eten.!!!! Wel jouw kostje he met al die groenten enzo...( af en toe n zak kipnuggets van de mac daargelaten..!)
En de potatoes?? Heb je die daar ook??... Die zul je wel missen dan...jaaaaaaaaaa dan hebben wij nog iets wat jij mist..gekookte aardappelen, gebakken aardappelen, friet van jan haen/piet kiep/jean lecocq/
pierre poulet.
Zo, nou, meer heb ik niet te liegen eigenlijk...t was weer n erg smakelijk verslag lieverd!! N genot om te lezen..Ik zeg; heel veel plezier met stappen daar en spreek je snel......dikke kussss xxxxx
-
22 Februari 2013 - 17:19
Charlotte:
Gij hebt ok een goei leven he. Geniet ervan mop.
-
25 Februari 2013 - 11:10
Maxime:
Volgens mij kom je daar wel om van de honger of niet?:O Haha. Rijden ze daar ook met 4 auto's langs elkaar op een super smalle weg zoals in Egypte toen? Verkeersregels kennen ze daar dus ook niet;) Dat heeft hij verdiend die oplichter, hoop dat zn auto in elkaar valt;) Veel plezier daar!(L) XX -
25 Februari 2013 - 17:19
Hennie:
Klinkt allemaal echt te gek, geweldig en die foto's.............om van te dromen,geniet er maar lekker van!! -
27 Februari 2013 - 09:55
Pauly C Aka Lil Brah:
super verslag, lig altijd dubbel als ik dit lees.. zoveel doen in een week is toch wel supergaaf, en de avonturenfactor is er erg hoog lees is.. fijn dat je het goed hebt daar en er leuke leerlingen zijn. Geniet er weer van en koop een zweep voor de nodige strenge leraren om ze te vernietigen.
Veel plezier met stappen en tot het volgende verslag,
dikke kus Paul -
10 Maart 2013 - 13:50
Sophie:
wouuuuuuuuu nice maar niet te zat worden grapje
ik ben zoo jalours je weel niet weten echt niet normaal kon ik maar even snel op en neer vliegen
maarja dat is dus niet zo ik ben aan het aftellen
en uu je moet wel meer gaan eten hoor nee grapje volgens mij word je daarwel verwend
ik mis e xxx ik ga weer verder met lezen van andere verhalen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
