Week 3, uuuuh 7

Hoi lieve mensen, een verslag vanuit mijn vaste stekkie over de afgelopen week:

Maandag was het eerste échte stage-dagje in onze vaste groep 4. Kwart voor 7 stond de wekker zodat we er om half 8 konden zijn. We hebben de vaste leerkracht van groep 4 een sociale les zien geven. Twee kinderen werden tijdens de les nog gestraft (op de rug geslagen, geduwd, meegetrokken en ze moesten op hun knieën voor de klas gaan zitten). Daarna was het pauze. Een jongetje klom uit het raam de gang op omdat hij daar pauze wilde houden. Maar helaas zag de leerkracht het en werd hij teruggeroepen. Hij kreeg 4 kei-harde slagen op zijn handjes met een houten liniaal. Superzielig.. Ik heb ook niet gekeken en we hebben het daarna even op ons in moeten laten werken. Hier waren we in Nederland al voor gewaarschuwd, maar als het dan echt gebeurt kun je, in mijn geval, je oren niet geloven. Na de pauze hebben we afspraken gemaakt met de leerkracht over de stage. Daarna hebben we weer een Engelse les gezien, en ook met de Engelse leerkracht besproken hoe wij die lessen in gaan vullen. Na stage hebben we geluncht en verdere plannen gemaakt voor deze stage-week. 's Avonds zijn we lekker gaan eten bij een soort la place hier in de buurt. Daarna had ik een rustig avondje en ben ik op tijd slapen.

Dinsdag hadden we vrij, omdat er een nationale Hindoestaanse feestdag was. Om 10u werd ik wakker. Toen heb ik snel ontbeten, en nog heel even aan mijn scriptie gezeten. Ik had toen ik wakker werd namelijk al een berichtje van Naad of ik zo meteen mee wilde met haar en Ben (haar neefje) naar een waterpark in de buurt. Ik had even uit het raam gekeken, en de zon was vandaag paraat dus geen reden om thuis te blijven vond ik! Dan maar een ander keertje extra aan mijn scriptie. Rond 11u stonden Nadia en Ben met de taxi voor de deur. Snel spullen gepakt en gaan! Het was echt lekker om even te zwemmen en van de zon te genieten, en om te zien dat Ben zo genoot van alle glijbanen. Om 3u hadden we het wel gezien en zijn we terug naar huis gegaan. Thuis heb ik toch nog heel even aan mijn blog/scriptie gezeten en om 6u zijn we gaan eten en daarna hebben we een filmpje gepakt (kost hier ongeveer 2,70eu).
Tijdens de film zat er nog een vrouw schaamteloos superluidruchtig te bellen, en zat er een groep jongens heel overdreven hard te lachen. Wat dat betreft is het naar de film gaan hier wel wat anders dan in Nederland.. Daarna een partybusje (angkot) naar huis gepakt en vrij snel gaan slapen.

De volgende ochtend stond om 7u de wekker. Om half 8 waren we op school en zagen we een soort opvoedkundige les van de vaste leerkracht. Toen pauze, en jezus wat is dat een vreetfestijn hier. Het lijkt wel een wedstrijd wie het meest ongezonde 'voedsel' bij zich heeft. Wat we zoal tegenkomen als lunch van de kinderen is: een zak chips, een hele snoeppot, chocoladerepen, en het toppunt van vandaag was toch wel een hamburger van de mac in een broodtrommeltje.
Na de pauze stond er Bahasa Indonesia op het programma. Hierna vonden we het tijd voor een lunch en hebben we genoten van een dikke clubsandwich met frietjes. 's Middags niets bijzonders. 's Avonds hebben we de puntjes op de i gezet voor de gymles van de volgende dag. Rond een uur of 11 lekker naar bed want de volgende dag zou onze les om kwart over 7 beginnen.

Donderdag werd ik om half 7 wakker van de wekker, vroeeeg. Omkleden, ontbijten en topfit op naar school om gymles te geven om kwart over 7. Onze klas zat er helemaal klaar voor in het lokaal, dus we hebben ze meteen meegenomen naar de buitenplaats om eens flink te gaan sporten. Nou, minuut 5 was er al een kind te hard van stapel gelopen, die stond namelijk te kokken. Misschien teveel inspanning voor ze op de vroege ochtend, met een graad of 27 in de zon. En dat als je net een flinke rijstmaaltijd naar binnen hebt gewerkt. Ook hebben de kinderen sowieso een conditie van 0.0 omdat ze in hun vrije tijd niet sporten en de normale gymlessen hier echt NIKS voorstellen. Onze spellen waren ook veel te moeilijk voor de kinderen. Ze snapten het spel 'tikkertje' niet eens. En wij kwamen aan met Chinese muur... Dit was dus iets te hoog gegrepen. We hebben onze gymles maar omgegooid en zijn héle simpele spelletjes gaan doen. Daarna hebben we er een half uurtje vrij spel in gegooid. Het was echt superleuk om nu echt even bezig te zijn met de kinderen. Echt schatjes! En zo snel enthousiast. Voor de volgende les is het dus een uitdaging om een spel uitgelegd te krijgen, in het Indonesisch. Ik heb er nu alweer zin in! Lekker in de zon bewegen met onze nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. En ook kan ik niet wachten om de andere lessen over te gaan nemen.
Na stage heb ik eigenlijk niets meer uitgevoerd en om 4u zijn we met zijn drietjes even gaan zitten voor onze flashmob. We hebben nu een groot deel van de dans. Volgende week gaan we beginnen met het aanleren aan de kinderen. Om 7u zijn we zelf gaan koken (ja dat doen we ook weleens). Na het eten vonden we dat we wel weer genoeg inspanningen hadden geleverd en hebben we dus eigenlijk geen steek meer uitgevoerd.

De volgende ochtend kwamen we om half 8 op stage aan, waar de leerkracht meteen naar ons toe kwam met de vraag of wij de les over wilde nemen. Zij moest namelijk naar een andere klas om daar les te gaan geven, en de leerkracht die dan hier zou moeten zijn had geen zin vandaag. Of weet ik veel waarom ze niet op kwam dagen. Wij hebben in ieder geval een lesje Engels gedaan met de kinderen, en dat was echt leuk. Je merkt dat de kinderen het leuk vinden als wij er zijn, en daardoor is het lekker werken. Wel moeten we hier en daar nog wat regels afspreken met ze, want die zijn er normaal gesproken niet echt. Bijvoorbeeld het begrip 'vinger opsteken' is hier een raar fenomeen. Hier roepen de kinderen gewoon als ze iets willen zeggen, en als wij er zijn roepen ze alleen maar meer door hun enthousiasme. Eigenlijk ook wel weer lief bedoeld. Goed, na de Engelse les waren we meteen klaar met stage want de techniekles van het tweede lesblok van vandaag viel uit (een dag is hier altijd verdeeld in twee lesblokken, van kwart over 7 tot 9 en van half 10 tot 11). De leerkracht was er niet dus de les kon niet doorgaan. We hebben toen even lekker in onze jungletuin gezeten. Rond 12u zijn we naar de mall gegaan om te lunchen.
Tijdens het eten kwam er al een stuk of 5x dezelfde man voorbij gelopen die ons bekeek. Dat viel al op dus we hielden hem in de gaten. Hij was op een bankje vlakbij gaan zitten. Toen we klaar waren met eten en weggingen, merkten we meteen op dat de man heel toevallig ook opeens moest gaan en dezelfde kant op liep. Om te testen of hij achter ons aan liep, liepen we een omweg. De man volgde ons op de voet. Toen gingen we met de roltrap naar boven. De man deed een poging tot een afleidingsmanoeuvre en liep onder de roltrap door. Maar toen wij boven waren kwam hij ook de roltrap opgerend om ons niet uit het oog te verliezen. Toen gingen we naar de wc in een doodlopende gang. Toevallig moest hij ook, want hij kwam ook de gang in.
We liepen de wc uit en even zagen we hem niet meer. Maar toen we de gang uit waren stond hij daar weer. Wij liepen verder, ondertussen een aantal winkels in terwijl hij buiten wachtte en ons in de gaten hield. Steeds als ik achter me keek zag ik hem, en hij ons. Toen gingen we naar de bios om kaartjes te kopen voor een film straks. Kaartjes gekocht, en we hadden nog een half uur tot de film begon dus nog maar even een paar winkeltjes in. We liepen de bios uit en wie zat daar op de trap.. Ondertussen hebben we nog een paar winkels gehad, terwijl die vent (poging tot onopvallend) steeds buiten bleef staan. Op een gegeven moment waren we het helemaal zat en zijn we sneaky om een hoekje gaan staan tot hij langs kwam. Daar kwam hij, hij schrok zich helemaal rot dat wij hem hier nu stonden op te wachten. Nu kon ie ons natuurlijk niet meer volgen dus liep hij ongemakkelijk, snel de roltrap naar beneden af. Gelukkig hebben we hem niet meer gezien. Onze indringende blikken waren voldoende geweest.
Daarna biosje, ik was nog steeds op mijn hoede. De bios zelf was ook weer een avontuur. Op een gegeven moment zaten er drie mensen tegelijk luidruchtig te bellen en te lachen. Echt ongelofelijk. Daarna kwam het personeel nog even bijkletsen in het gangetje van de zaal. En toen ging een paar minuten voordat de film afgelopen was de deur open. Zo van; ja het feest is voorbij. Goeeed.
Half 8 zijn we weer op pad gegaan om te eten. Doordat er aan aandacht voor ons weer geen gebrek was, werden we er op een gegeven moment melig van. En iedereen die ons dus daarna buiten interessant vond, hebben wij flink terug verveeld. Heerlijk.

Gisteren was het tijd om te shoppen en alle malls in de buurt onveilig te maken. Na een jacht van een aantal uur en meerdere malls, hadden we het wel gezien. (Alle drie wel leuke dingetjes gekocht!)

Vandaag is het scriptie-dag, en gaan we dus alle drie even proberen om weer een stukje verder te komen. We hebben onze zondagse traditie net weer voortgezet (pannenkoekenontbijt) en hebben nu dus de volle kracht om te knallen voor school! Not.. Maar we moeten door.
Morgen zitten we alweer in week 8. Ik snap er helemaal niks van. Waar blijft de tijd? Wat heb ik al die 7 weken tot nu toe gedaan? We zitten al over 1/3e van de reis! Terwijl het lijkt alsof ik net twee weken in Manado ben. Van mij mag de tijd wel wat minder snel gaan want ik heb nu soms het idee dat alles aan me voorbij vliegt..

Dit was het weer,
Sampai jumpa!
Kus Laura