Laatste twee weekjes Manado

Even een klein detailtje om mee te beginnen: ik wilde net als titel 'Laatste week Manado' opschrijven maar toen kwam ik erachter dat er alweer TWEE weken voorbij zijn sinds ik schreef.. Waar moet dit heen?! Ik kan mijn eigen leven niet meer bijhouden!! Gaat veel te snel hier.. Goed,

Maandagavond (de 15e dus) zijn we de laatste tickets voor de rondreis gaan boeken. Nadia en ik hebben nu ook een ticket voor Surabaya – Jakarta, en we hebben alledrie een ticket Jakarta – Lombok. Nadia en ik starten de rondreis namelijk met zijn 2en, omdat Jeske's familie eerst naar Manado komt en daar brengen zij dan samen 1 weekje door. In de eerste week van mei meeten we dan weer met zijn 3en in Jakarta en dan gaat de reis met het ultieme reistrio toch écht van start. Nadat de tickets binnen waren zijn we iets gaan eten met Ami en Mita (twee nichten van Nadia, waarvan er eentje over was gekomen vanuit Jakarta) en Ben (neefje Nadia) met zijn twee kornuiten. Eenmaal weer thuis hebben we ons even verdiept in de plekken waar we gaan reizen, want we hebben gemerkt dat het toch wel zo fijn is als je je een beétje inleest over je bestemming.. Daarna lekker mijn kribbe in.

Dinsdag was een hectische dag.. Diep dal 9.723.678.943 in mijn scriptie-proces had zich aangediend. We hadden namelijk een mailtje van de PABO gekregen dat de deadline voor ons onderzoek 3 juni om 09:00u was geworden. Dit is niet zo heél fijn als je op 4 juni om 07:00 's ochtends arriveert in Nederland, dus meteen maar weer een mailtje de deur uit gedaan. Ik moet namelijk als ik terug ben in Nederland nog langs mijn stageschool om data te verzamelen bij de kiddo's, die moet ik dan nog analyseren en dan kan ik ook pas de conclusie maken.
Gelukkig waren mijn scriptie-begeleidster en ik het er wél over eens dat ik in Nederland gewoon nog tijd moet hebben, dus als het goed is heb ik nu een paar dagen extra. Ze heeft ook gezegd dat ik, eenmaal terug in Nederland, gewoon de tijd moet nemen die ik nodig denk te hebben maar ik wil het zelf de week dat ik terugkom inleveren, omdat ik anders het risico loop dat ik niet op 4 juli kan afstuderen.. En dan zou ik geen diploma uitreiking hebben én moet ik in augustus ook nog studeren waar ik GEEN zin in heb. Dat wordt dus rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaaaan om dit te kunnen halen in die paar dagen die ik in Nederland heb. De eerste dagen terug in NL dus geen tijd om na te genieten en te chillen met vriendjes, vriendinnetjes en familie maar heel hard aan de bak. Maaar als we dan vanaf eind juni fulltime kunnen feesten, is dat het natuurlijk driedubbel waard..!!

Die woensdag zijn we weer eens naar onze vriendelijke vrienden van de immigratie geweest. Daar hebben we een dealtje kunnen sluiten, zodat Jeske en ik ons visum niet nog eens hoeven te verlengen op Bali, voor de laatste 6 dagen (dat zou namelijk 1 grote ellende worden, zonder sponsor etc.). Nadia is namelijk de laatste week terug in Manado voor de verjaardag van haar oma. Zij neemt dan onze paspoorten mee en verlengt hier voor ons, voor die laatste 6 dagen dus. Net voor ons vertrek terug naar NL, herenigen we ons weer met zijn 3en in Jakarta om samen terug te vliegen.

Donderdag was ook een geval apart.. Ik was om 10u uit bed, toen heb ik ontbeten en heb ik aan mijn scriptie gezeten tot VIJF!! Toen was ik onderhand gehersenspoeld en ben ik even op bed gaan liggen om te revalideren. Kwart voor 6 zijn we gaan eten bij 't ei (zo noemen we die tent omdat ze goeie eikes hebben). Het was wederom een flinke uitgave (2,80eu de man), maar het was het waard.

Vrijdag mochten we weer om 10u terug naar de immigratie. Uiteraard klopte er weer iets niet met de formulieren en moesten we opeens een pasfoto laten maken, dus hebben we dat eerst maar gefixt. Daarna zijn we weer terug gegaan en was het gelukkig verder zo geregeld met het indienen van de aanvraag voor een nieuw visum. Daarna hebben Naadje en ik even een verblijf geregeld voor morgennacht, bij Surabaya. Het verblijf is vlakbij de Bromo vulkaan die we samen gaan 'beklimmen' 's nachts, zodat we de zonsopgang kunnen zien. Eenmaal terug in mijn crib mijn tas ingepakt voor een laatste weekendje Bunaken en daarna zijn we gaan eten. Als goed begin van een mooi weekend zijn Jeske en ik nog spontaan even gaan shoppen die avond.

Zaterdag zijn we (Jeske, Nadia, Ben en ik) om 12u richting de haven gegaan. Ben, het neefje van Nadia, ging voor het eerst van zijn leven naar Bunaken. Die was dus helemaal verwonderd door alles, supermooi om te zien. Op Bunaken aangekomen kregen we weer 2 huisjes toegewezen op/aan het strand en daarna zijn we meteen gaan snorkelen. Het was slecht weer (inclusief regen), maar de temperatuur van het zeewater was lekker warm (toen we er daarna weer uit gingen leek alsof je uit een warm bad stapte). Ben had ook mee gesnorkeld, voor het eerst in zijn leven en dat deed hij echt goed! Op een gegeven moment voelde ik een handje in mijn hand, en dobberde hij vrolijk tussen mij en Nadia in boven het koraal. 's Avonds kwamen we Hans weer tegen, de professionele duiker die er de eerste keer ook was. Hij had weer mooie nieuwe foto's en uiteraard heb ik die een paar van hem gekocht, voor boven mijn bed. Daarna nog even een pingpongwedstrijd bekeken tussen Ben & een kerel van het verblijf en Naad & een andere toerist. Indo VS. Bule klapte erop, het was een bloedstollende strijd..

Zondag was ik om kwart over 9 wakker. Wederom geen zonnetje.. :( Jeske en ik zijn gaan ontbijten (Ben en Naad waren op dolfijnentrip) en daarna hebben we op bed geluierd. Toen we om 12u aan de lunch zaten kwam onze grote vriend hoog aan de hemel schitteren. Meteen onze spullen gepakt en aan het strand gaan liggen tot half 4. Toen moesten we ons helaas alweer gaan klaarmaken voor vertrek. Om 4u hadden we een bootje naar Manado. Eenmaal daar zijn we vanuit de haven naar de Mac gelopen, de ideale afsluiter voor Ben's weekend van zijn leven! Daarna hebben we hem naar huis gebracht want hij was helemaal op.

Maandag was ik om 9u op. Om half 10 waren we bij Naadje zodat we even naar de directeur van de school konden om 3 nieuwe oefenmomenten in te plannen voor de dans. De voorstelling hadden we verzet naar donderdag, want dinsdag was niet meer haalbaar doordat de kids vorige week onverwachts vrij waren. Die dag hebben we ook nog geoefend voor de dans met de kinderen, en een evaluatiegesprek gehad op de stageperiode met de directeur en de leerkracht Engels (was heel positief!).

Dinsdag stonden we er alweer om half 7 naast, om om kwart over 7 onze laatste gymles te geven. Natuurlijk begonnen met een rondje inrennen, gevolgd door rek & strek, 3hoekenles (nadia, jeske en ik alledrie ons eigen deel ingevuld met 1/3e van de klas en dan doorwisselen), dansen en als einde even vrij spelen. Ondertussen hebben we ook beelden gefilmd van de kindjes die terug zullen komen in het filmpje van de dans. Om 11 hebben we met de hele dansgroep gedanst, lekker in de zon. Dit ging supergoed dus we waren meer dan trots en tevreden! We hadden ook al heel veel publiek (ouders) die superenthousiast waren en die ons als paparazzi vastlegden. Daarna heb ik aan de studie gezeten en 's avonds zijn we weer lekker uit eten gegaan met z'n drietjes. Daarna naar de film; beautiful creatures. Erg apart laten we maar zeggen.. Eenmaal weer thuis nog heeél even aan school en toen lekker mijn bedje in.

Woensdag stonden we om 8u alweer paraat om opnieuw naar de immigratie te gaan. We zouden alleen ons nieuwe visum moeten ophalen en een brief, maar hebben toch 2u zitten wachten. Na veel kopieën hadden we ons paspoort weer terug inclusief een nieuwe stempel. De brief (die jeske en ik mee zouden krijgen naar Jogjakarta en Bandung de laatste week als Naad gaat verlengen in Manado, zodat we kunnen bewijzen dat ons paspoort bij de immigratie ligt) was opeens niet meer nodig.. Ze zullen wel geen zin hebben gehad om die te typen voor ons.. Ook nog een mooi detail: toen we terugreden vertelde Stef ons (Indo die altijd met ons meegaat voor dit soort rompslomp-zaken) dat de immigratie ons bespied had tijdens een gymles op het schoolplein!! Ondanks dat we met het visum dat we hebben absoluut geen les mogen geven, hebben we onze stempel toch gekregen dus we hebben een goed engeltje op onze schouder. Die middag heb ik weer aan de studie gezeten en 's avonds zijn we voor de laatste keer gaan eten bij een van onze favoriete restaurantjes in Manado (in ons woordenboek 't kippetje genaamd).

Donderdag waren we om kwart voor 9 op stage om ons klasje te trakteren op een ijsje, als afscheid. Om 10u hadden we de dansvoorstelling voor de ouders. We hebben de dans een aantal keer opgevoerd, maar de fotoshoot achteraf met ouders duurde volgensmij nog langer! Op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer lachen en zijn we er tussen uit gesneakt. Verder was het echt een succes. Ouders, de kinderen en wij zelf hebben echt genoten!! Filmpje volgt..
Die middag hebben we ook nog even een harlem shake opgenomen met een aantal kinderen uit groep 6, en andere gegadigden die toevallig voorbij kwamen en het er wel gezellig uit vonden zien. De kinderen gingen echt meteen helemaal los. Het filmpje is al mooi om te zien, maar live was het echt hilarisch. Die middag weer aan de studie, 's avonds uit eten en daarna een filmpje. Standaard vervolg van de dag dus ;)

Vrijdag had ik een studiedag ingelast, om nog zoveel mogelijk van mijn lijstje af te kunnen strepen voordat het feest van de laatste 5 weken kon beginnen. Scriptie, POP, verantwoording buitenlandstage etc. etc.. Het einde is in zicht! 's Avonds even met Jeske gaan eten en daarna ben ik begonnen met het leegruimen van mijn kamer en mijn spullen vast in mijn koffers gooien (denkend: shit man, nu wordt het wel heel definitief). 's Avonds zag ik tot mijn grote vreugde dat de kinderen uit mijn stageklas in Nederland de enquêtes voor mijn scriptie hadden ingevuld (jaja echt waar, nu kan ik namelijk volgende week in Jakarta nog analyseren omdat we daar toch een vast plekje hebben en dan is de kans groter dat ik de deadline van mijn onderzoek haal → lees: ik heb in Nederland nog 3 dagen om het helemaal af te ronden en in te leveren). Dit was dus even een meevaller, maar die was meer dan welkom na een aantal diepe scriptie-dalen. Daarna ben ik toch echt gaan slapen want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit.

Zaterdag ging om 6 UUR!! de wekker. 7U stonden we op stage om met de groepen 8 mee op uitstapje te gaan naar een strand. Toen we daar waren bleek het hele gebeuren echter opeens tot 6u 's avonds te duren, i.p.v. 12u/13u wat ons eerst verteld was. Hierdoor konden we niet meer mee, doordat dit voor Nadia en mij de laatste dag in Manado was en we nog een hoop moesten doen. Goede communicatie dus weer, chapeau ;) Nouja, het is misschien te gek voor woorden maar om kwart over 7 's ochtends zat ik dus aan mijn scriptie. Om half 2 kon ik geen schermpje meer zien en heb ik maar eens even wat muziek aangepompt en mijn koffers officieel ingepakt.. Ja jongens en meisjes, dat was best echt een plechtig momentje. 's Avonds zijn we met zijn drietjes gaan barbecueën bij een hotel, en dat was een erg geslaagd laatste avondje in Manado!!

Manado, ik heb onwijs van je genoten maar onze wegen scheiden hier toch echt..
Let's make some new memories!! (Heel dubbel..)

Laters, vanaf het vliegveld van Surabaya ;)
(Liep een beetje achter met verslagen, de spannende avonturen van onze eerste dagen van de rondreis volgen in het volgende reisverslag)